schilderijen

"Het werk van Ankie Krom (1964) laat zich moeilijk in woorden vangen. Kijken, voelen, ervaren, dat is een betere benadering van haar werk dan het lezen van een tekst over techniek, inspiratie en opleiding.

Hier mijn benadering van één werk, nl.: het grote schilderij met de vrouwfiguur, die  bij mij de vraag oproept: Valt de vrouw? Zweeft ze? Is ze vrij? Ik kan die vragen niet beantwoorden, en juist daarom is het voor mij een sterk schilderij. Het roept vragen op, heeft geen eenduidige betekenis, en dat maakt het zo interessant. We zien ook geen gelaatsuitdrukking die een betekenis zou kunnen verraden. Vragen, geen antwoorden.

Ook de techniek en het kleurgebruik zijn indrukwekkend: de manier waarop met vrij pasteuze verflagen toch verfijning is aangebracht, het mooie warm-koud contrast tussen achtergrond en vrouwfiguur, de lichtwerking. Kijk eens naar de enorme schakering aan tinten! Zou dit schilderij ook een groene achtergrond kunnen hebben? Ik denk het niet. De maakster heeft een passie voor blauw en dat zie je. Ze kent het, ze speelt er mee, ze beheerst het." 

G. de Nijs Bik,  kunsthistoricus